Ferzan Özer: Pankartın gölgesinde kalan gerçekler

Sussam gönül razı değil , konuşsam tesiri yok.”

bu dizeler divan şairimiz Fuzuli den.

Eyüpsultan Belediyesi’nin 15 Temmuz’da belediye binasına Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın dev posterini asması, doğal olarak çeşitli tepkilere yol açtı.

 Zira bu ülkenin siyasi ikliminde hiçbir hamle sadece bir afişten ibaret kalmaz. 

Hele ki bir kamu binasına, hele ki böylesi simgesel bir günde…

Gelen tepkiler sadece muhalefetten değil, sağduyu sahibi birçok Eyüpsultanlı’dan da geldi.

  CHP’li bir belediyenin, sürekli olarak Genel Başkanının “Darbecilik”le itham edilen bir Cumhurbaşkanının posteriyle donatılması; hele hele partinin birçok belediye başkanının soruşturmalarla boğuştuğu, borçlarla kıvrandığı bir dönemde.

Evet, bir genelgeden söz ediliyor. Ancak her gelen yazı doğrudan uygulanmaz; Özel Kalem değerlendirir, ilgili müdürlüğe havale eder.

 Hele ki bu denli büyük ve etkili bir adım, başkan bilgisi olmadan atılmışsa, bu durum daha da vahimdir.

Bu pankart, Eyüpsultan’a yakışmamıştır. Yakışmayan, bir afişten çok daha fazlasıdır. O pankart, bir yönetim anlayışının, bir kurumsal refleksin, belki de bir siyasi kimlik dağınıklığının simgesine dönüşmüştür.

Belediyeler, halkın evidir. O evin duvarına hangi resmin asılacağı, sadece genelgeye değil, aynı zamanda kamu vicdanına da sorulmalıdır.