TİP Genel Başkanı Erkan Baş’tan Connectys işçilerine destek: ‘Hep birlikte mücadeleye devam edeceğiz’’

TİP Genel Başkanı Erkan Baş, Conectys Turkey’de sendikal faaliyet yürüttüğü için işten çıkarılan ve hak ihlallerine maruz kalan işçilerle birlikte basın açıklaması yaptı.

TİP Genel Başkanı Erkan Baş, Conectys Turkey’de sendikal faaliyet yürüttüğü için işten çıkarılan ve hak ihlallerine maruz kalan işçilerle basın açıklaması yaptı. Baş, ¨İster bir maden ocağında isterse bir plazanın 55’inci katında olsun, kim haksızlığa karşı sesini yükseltiyorsa biz onlarla birlikte olmaya, bu haksızlıklara karşı hep birlikte mücadele etmeye devam edeceğiz¨ dedi.

İnternette dolaşıma giren videolara taşeron olarak içerik denetimi yaparak uygunsuz içerikleri şirketlere bildiren Conectys’deki ağır çalışma koşulları ve hak ihlalleri, daha önce Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu’na (DİSK) bağlı Türkiye Sosyal Sigortalar, Eğitim, Büro, Ticaret, Kooperatif ve Güzel Sanatlar İşçileri Sendikası’nın (Sosyal-İş) şirket önünde yaptığı açıklama ile gündeme gelmişti. 

Türkiye İşçi Partisi (TİP) Genel Başkanı Erkan Baş, sendikal faaliyet yürüttüğü için işten çıkarılan işçilerden Serencan Sancaklı ve ağır çalışma koşullarına maruz kalan işçilerden Orhan Acar’la birlikte bugün TİP İstanbul İl Binası’nda basın açıklaması düzenledi.

‘İŞÇİ KARDEŞLERİMİZ KENDİSİNİ YALNIZ VE ÇARESİZ HİSSETMESİN’

“Patronlar iktidardan aldıkları destekle ‘gün bizim günümüz’ diye düşünüyorlar. İşçi arkadaşlarımızın örgütsüzlüğünü, yalnızlıklarını onların çaresizliklerini kullanmak istiyorlar ve akıl almaz dayatmalara başvuruyorlar¨ diyen Baş, sözlerine şöyle devam etti:

Bizim son zamanlarda gördüğümüz örnekler sadece çalışma yaşamındaki ufak tefek aksaklıklar, sorunlar olmaktan çıktı. Yasalara anayasalara aykırı durumlar zaten her gün örneklerini yaşıyoruz. Ama artık neredeyse konu bir insan hakları ihlaline ulaşmış durumda. Temel insan haklarına dönük saldırılarla karşı karşıya işçiler. O yüzden hiçbir arkadaşımız emeğiyle, alın teriyle yaşayan hiçbir yurttaşımız, işçi kardeşimiz kendisini yalnız ve çaresiz hissetmesin.

Elbette ilk yapılması gereken şey iş yerinde beraber çalıştıkları, beraber alın teri döktükleri arkadaşlarıyla yan yana gelmek, örgütlenmek, haklarını almak için güçlerini birleştirmek çünkü biliyoruz ki işçiler birleştiği zaman o hak gasplarını engelleyebiliyorlar. İşçiler birleştikleri zaman en azından çalışma koşullarında düzenlemelere gidebiliyorlar. Ama şunu net ifade edeyim. İsterse bir maden ocağında olsun, isterse bir plazanın 55. katında olsun ister mağazalarda, marketlerde saatler boyu sömürüye maruz kalsın ya da bir özel okulda ya da bir bankada çalışıyor olsun emeğiyle, alın teriyle yaşayan herkes bizim sınıf kardeşimizdir. Onun uğradığı haksızlık hepimizin uğradığı haksızlıktır. Biz hem tüm yurttaşlarımızı işçi arkadaşlarımızın direnişlerine destek olmaya, dayanışma göstermeye çağırıyoruz. Hem de işçi arkadaşlarımıza bir kez daha söz veriyoruz. TİP olarak bütün gücümüzle, bütün olanaklarımızla hem genel merkez, hem de il ve ilçe örgütlerimizle bu işçi direnişlerinin, bu hak mücadelelerinin sonuna kadar yanında olacağız ve mücadelelerinin kazanımla sonuçlanması için elimizden geleni yapacağız.

‘İBB İŞTİRAKLERİNİN NEREDEYSE HEPSİNDE İŞÇİLER YOKSULLUK SINIRI ALTINDA ÇALIŞIYOR’

Şimdi direnişçi arkadaşlar var sözü onlara bırakacağım ama birkaç konuyu paylaşmak istiyorum. Bu hafta içerisinde hem örgütlerimizden, hem doğrudan bizlerin temasıyla pek çok iş yerinden arkadaşlarla toplantılar gerçekleştirdik. Mesela İstanbul ile başlayayım. Büyükşehir belediyesinde neredeyse bütün iştiraklerde işçiler yoksulluk sınırının altında ücrete maruz bırakılıyorlar. Yaklaşık 100 bin işçisi var İBB’nin ve iştiraklerinin. Belediye yönetimi iş siyasi propagandaya geldiğinde ENAG verileriyle enflasyon açıklıyor ama zam işçilerin zammı söz konusu olduğunda enflasyon için aldıkları rakam TÜİK rakamı oluyor. 

Biz örneğin İGDAŞ’ta yeni işe başlayan bir teknisyenin, üstelik çok riskli iş statüsünde iş yapıyor olmasına rağmen yoksulluk sınırı altında bir maaş reva görülmesini elbette ki kabul etmiyoruz. Sonuçta İstanbul halkının güvenli gaz kullanımını sağlamak için hayatını riske atan arkadaşlarımız örneğin yeni işe başladıkları için eski personelden yüzde 21 daha az maaş alabiliyorlar. 

Bu uygulama, altını çizerek ifade etmek istiyorum; AKP döneminde o zamanki yönetimle sendikanın iş birliği içerisinde başlamış yeni yönetimse defalarca uyarılmasına rağmen aynı uygulamayı devam ettiriyor. Mesela İSPER’den arkadaşlarımızın verdiği bilgi 8-9 farklı iş kolunda çalışan işçiler var, yani resmen büyükşehir belediyesi burada kendisine bir taşeron şirket kurmuş durumda. İSTAŞ A.Ş.’de 7 aydır toplu sözleşmenin bağlanamıyor. Bu ortamda 7 aydır ne bekletiyorsunuz işçileri, neden mağdur ediyorsunuz diye sormamız gerekiyor. Bu vesileyle AĞAÇ A.Ş.’de çalışan arkadaşlarımızın 9-10 gün süren direniş sonucunda geçen hafta kazanımla bitirdikleri eylemleri de selamlıyorum. Bu arada kamuoyuyla da paylaşmak istiyorum. Kazanım dediğimiz de 19 bin 500 lira brüt maaş.

‘KARANLIK BİR DURUMLA KARŞI KARŞIYAYIZ’

Yani işçiler 19 bin 500 lira brüt maaş için bile mücadele etmek, günlerce belediyenin önünde direnmek zorunda kalıyorlar. Şimdi bu somut örnekler bizim başka belediyelerde de çalışan arkadaşlardan aldığımız bilgilerle yan yana getirildiğinde şunu paylaşmak istiyorum. Malum memleket yavaş yavaş yerel seçim gündemine doğru ilerliyor. Herkes yerel seçim hazırlıkları içerisinde. Biz bir noktanın altını çizelim. Yani yerel yönetimler elbette o ilde o ilçede yönetimde bulundukları yerde tüm yurttaşlara hizmet etmekle görevliler ama bizim açımızdan yerel yönetimleri değerlendirmede en önemli ölçütlerden bir tanesi o hizmeti yurttaşa götüren belediye işçilerinin, belediye çalışanlarının belediye yönetimi tarafından nasıl bir muameleye de maruz kaldığıdır ve burada açık konuşalım tabloya baktığımızda karanlık bir durumla karşı karşıyayız. İster Cumhur İttifakı, ister Millet İttifakı tarafından kazanılmış ve bugün yönetiliyor olsun bütün belediyelerde işçilerin insanca çalışma koşullarına sahip olmadığını söyleyebiliyoruz. Yani işçi arkadaşlar belediyede çalışan, yurttaşa hizmeti götüren arkadaşlar evlerine huzur içerisinde gidebilecekleri bir çalışma ortamına sahip değiller. Evlerine huzur içerisinde gidebilecekleri bir ücret almıyorlar.

Belediye işçilerinin, bütün Türkiye için söylüyorum bunu. İki arada bir derede kalma durumu hemen düzeltilmelidir. Yani çalakalem kararnamelerle yapılan değişiklikler bir türlü yerli yerine oturmuyor ve bu halde yerine oturması da mümkün değil. Belediye işçilerinin kadrolarının tanımlanması ve ilgili yasal düzenlemelerin hemen yapılması gerekiyor yoksa bu böyle sürdürülebilecek bir durum değil. 

Burada yurttaş açısından vurgulanması gereken bir durum kamu hizmetlerinin tasfiye edilmesiyle beraber belediye işçilerinin durumunun oldukça ilginç bir hal aldığı. Özellikle bu tanımlanmayan kadro durumları nedeniyle işler belediye başkanlarının iki dudağının arasında, belediye yönetimlerinin keyfine bırakılmış durumda.

Merkezi iktidar belediyelere “herkes kendi çaresine baksın” diyor. Belediyeler de dönüyorlar çalışanlarına duble fedakarlık yapın istiyorlar. Maaşlar tüm belediyelerde feci durumda. İnsanlar artan enflasyon ve fiyatlar karşısında bankalara ve marketlere çalışır hale getirilmiş durumda. 

‘DEMAGOJİLER UTANÇ VERİCİ’

Burada özellikle vurgulamak istediğim bir şey var. İşçiler ne zaman hak mücadelesine girseler bu belediyelerde, belediye işverenleri hemen işçi ile yurttaşı karşı karşıya getirme girişimlerinde bulunuyor. İşte “çöpler yığıldı”, “bu maaşları bile beğenmiyorlar” gibi demagojiler açık söylüyorum utanç vericidir. İşçilerin haklarını alması toplumun diğer kesimlerine kamu hizmetinin aktarılmasıyla karşı karşıya konulacak bir durum değildir. Hem işçi hakkını alacak, alın terinin karşılığını alacak, yurttaş kamu hizmetine ulaşacak. Bu kadar basit bakmamız gerekiyor

Tabii burada belediye işçilerinin artık patronu olan, belediye yönetimleriyle karşı karşıya geldiği ilginç bir durum var. Mesela bir işçi arkadaşımız taraftarı olduğu, oy verdiği parti yönetime gelmiş, hemen “bu bizim belediyemizdir”, “aman kendi belediyemize sahip çıkalım”, “dişinizi sıkın” diye işçi arkadaşlar susturulmaya çalışılıyor. Diyelim ki işçinin oy verdiği parti değil de karşı olduğu muhalif olduğu parti yönetimini almış. “Aman sus bak ilk önce seni işten atarlar” diye yine işçi tehdit ediliyor. İşçileri böyle kapıkulu olmaya zorlayan bu sisteme karşı durmak gerekiyor. 

‘BÜTÜN BELEDİYELERDE İŞÇİLER BİR ARAYA GELMELİDİR’

Bizim çağrımız şudur; hangi partinin yönettiğinden bağımsız olarak bütün belediyede işçiler bir araya gelmelidir ve tek tek kendi belediyelerinin ötesinde de bütün belediye işçilerinin yan yana, omuz omuza mücadele vermesi hem tek tek kendi belediyelerine karşı işyeri koşullarının düzeltilmesi, çalışma koşullarının düzeltilmesi için mücadele etmeli hem de doğrudan doğruya enflasyonun, ekonomik krizin temel nedenlerinden bir tanesi olan merkezi iktidara karşı da birlikte seslerini yükseltmeliler. Biz belediye işçilerinin hangi belediyenin yönettiğinden bağımsız olarak haklarını alması için sürdürdükleri tüm mücadeleleri destekleyeceğimizi yanında olacağımızı söylemek isteriz.

‘İŞÇİLER YAN YANA GELDİĞİNDE KAZANIYOR’

Değerli arkadaşlar, Antep’e bir selam göndererek başlamak istiyorum. Antep’te BİR-TEK-SEN özellikle işçi arkadaşlarımızın uğradıkları haksızlıklara karşı önemli mücadeleler geliştiriyor. Bu mücadelelerde çeşitli kazanımlar da elde ettiler arkadaşlar. Demek ki işçiler yan yana geldiğinde, örgütlendiğinde, sınıf sendikacılığı eksenli bir hak talebiyle patronun karşısına dikildiklerinde kazanabiliyorlar. Bu son derece önemli ve örnek alınması gereken bir gelişme. Ama burada özel bir durum paylaşmak istiyoruz. Erkaplan işçileri şimdi işçiler direnişe geçiyorlar. Patron işçilerin talebini kabul ediyor ancak işçileri tekrar işe almak için bir koşul koyuyor. Sendikadan istifa edeceksiniz

Akıl alır bir şey değil. İşçiler haklılar, patron bile bunu kabul etmiş durumda ama işletme müdürü gidiyor ve sendikanın başkanına, işçilerin örgütlü olduğu sendikanın başkanına “seni muhatap almam” diyor. Üstelik hadsiz bir biçimde üzerine yürümeye kalkıyor. İşçilerin örgütünü muhatap almamak hele onlara kaba kuvvet, tehdit falan öyle patronların haddine değildir. İşçi arkadaşlarımızın yalnız olmadığını bilsinler. Zaten direnen işçilere güçleri yetmez ama biz de emekçi arkadaşlarımızın yanında olacağız ve bu sürecin takipçisi olacağız bunu söylemek istiyorum.

Antep’te ayrıca Artemis halıda işçi arkadaşlarımız iş bıraktılar özellikle vurgulamak istiyorum 16 bin lira, 19 – 20 bin lira aylık maaş talep ettikleri için iş bırakmak zorunda kalan işçilerden söz ediyorum. Aynı şekilde MDS iplikte de önemli bir örnek yerli ve göçmen işçiler birlikte iş bıraktılar ve birlikte kazandılar. Kazandıklarını söylemek istiyorum arkadaşlar. Elbise dolabı yapılacak. Elbise dolabı için işçi arkadaşlarımızın mücadele ettiği bir tabloyla karşı karşıyayız.

Fırat AKSA elektrik özellikle seslerini duyurmak istiyoruz. Kazancı Holding’e ait Tunceli Fırat Aksa elektrik işçileri DİSK Enerji Sen öncülüğünde bir direnişe geçtiler. Yine açlık sınırının altında kalan ücretlere mahkum ediliyorlar ve yine işçiyle yurttaşı karşı karşıya getirmek, hizmet alanı hizmet verenle karşı karşıya getirecek bir yaklaşım içerisinde patron. Utanmadan mesaj atmış yurttaşlara, “Yaşanan sorunların sebebi biz değiliz, iş bırakan işçiler. Biz Tunceli halkına hizmet etmekten onur duyuyoruz” diyor. Sanki orada çalışanlar başka bir şehirde, başka bir ülkede yaşayan insanlar. Onlar da o toprakların insanları. Çalışan arkadaşların hepsinin hakkını alması gerekiyor. Utanmazca direnişi kırmak için şehir dışından işçiler getirtildiği hatta işçilerin üzerine araba sürüldüğü gibi haberler geliyor. Bütün bu baskılara karşı işçilerin bu haklı mücadelesi sonuç alana kadar devam edecek çünkü bu aynı zamanda bir onurlu yaşam mücadelesi, bu aynı zamanda uzun mesai ve enerji yüklü hatlarda çalıştırılan ve iş cinayetlerinde hayatını kaybeden işçi arkadaşlarımıza bir saygıyı ifade ediyor. Ölmemek ve çalışmak için iş güvenliğinin sağlanabilmesi için insanca yaşayabilmek için direnen, mücadele eden işçi arkadaşlarımızın hep yanında olacağımızı söylüyoruz. Kazancı Holding’i uyarıyoruz. İşçilerin emeğini, alın terini mutlaka ödeyeceksiniz, insanca yaşamayı işçiler de en az patronlar kadar hak ediyor.

‘TANZANYA’DAKİ İŞÇİ ARKADAŞLARIMIZI SELAMLIYORUZ’

Son değerli arkadaşlarıma sözü vermeden önce Tanzanya’ya bir selam göndermek istiyorum. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı 2 bin üstündeki işçi arkadaşımızın çalıştığı bir demiryolu projesi Yapı Merkezi isimli firma tarafından sürdürülüyor. Türkiye’de sömürdükleri yetmiyor buradan Tanzanya’ya götürdükleri işçilere de 7 aydır maaş vermemişler. 7 aydır maaş vermeden çalıştırdıkları işçiler de bir kısmı hakları için direniyor, bir kısmı artık dayanamayacak noktaya gelip iş akitlerini feshediyorlar, istifa ediyorlar. Onların da geriye dönük hakları ödenmiyor. Burada Dev-Yapı-İş Sendikası’nın öncülüğünde Üsküdar’da Yapı Merkezi firmasının holdingin önünde bir direniş bir eylem devam ediyor. İşçi arkadaşlarımızı selamlıyoruz. Bu eylem sırasında gözaltına alınan, daha sonra tabii ki serbest bırakılan Yönetim Kurulu Üyesi Şahin Uçar arkadaşımızı da selamlamış olalım. 

Bunlar bize ulaşan son birkaç günde bize ulaşan arkadaşlarımızın bize ulaştırdığı direnişler. Umuyorum bu haklı mücadelelerine bir destek de biz verebilmişizdir. Tekrar ediyorum Türkiye’nin neresinde olursa olsun haksızlığa uğrayan her işçi arkadaşımız mutlaka sesini bize ulaştırsın. Biz o hak mücadelesini kendi mücadelemiz olarak görüyor ve yanında olmak için elimizden geleni yapacağız.

‘CONECTYS’TE İKİ SEÇENEK VAR; KABULLEN YA DA İSTİFA ET’

Baş’ın ardından sözü Conectys çalışanı Orhan Acar aldı. Acar, şöyle konuştu:

Uluslararası bir şirket olan Conectys’in bir çalışanı olarak buradayım. Çünkü yıllardır devam eden baskı, cezalandırma ve tehdit etme kültürüyle çalışanlarını düşük ücretlerle çalıştırmayı amaçlayan Conectys, maruz kaldığı haksızlıklara karşı sesini duyurmak isteyen çalışanlarına iki seçenek sunar: Kabullen ya da istifa et. Buradayım çünkü iş arkadaşlarıma, patronların empatiden yoksun şekilde dayattığı bu iki seçeneğe mahkum olmadıklarını, başka bir cevabı seçmenin mümkün olduğunu hatırlatmak istiyorum. 

Bu yılın başında Türkiye’nin enflasyon gerçeği karşısında ancak komik olabilen oranlarda zam yapılacağını duyuran şirket yöneticileri şunu söylemişlerdi: “Sizi anlıyoruz, buna bir de performans zammı eklenecek ve mayıs ayında ödemeye başlayacağımız bu zammı geriye dönük olarak da ödeyeceğiz.”

Zam sürecini şirket kültürü olarak mayıs-haziran aylarında başlatan Conectys, geriye dönük ödemelerle o aylara dair SGK primlerini yansıtmayarak aslında suç işlemeye devam ederken, bu yıl üst üste gerçekleşen olaylarla çalışanlarına verdiği sözlerde ne kadar samimi olmadığını da kanıtladı. Söz verilen mayıs ayından itibaren sürekli bir sonraki aya ertelenen ve bu süreçten tatmin edici bir zam olacağı ve geriye dönük ödemelerden herkesin faydalanabileceği yönünde beklentileri kasıtlı olarak oluşturan şirket yönetimi, ancak ağustos ayına geldiğimizde zam oranlarını açıkladı. Yüzde 9-12 arası değişen oranlarda yapılan zamdan etkilenmeyen ve geriye dönük ödeme de alamayacakları söylenen çok sayıda çalışana, performans verilerinin düşük olduğu gerekçe gösterildi. Ancak değerlendirme sürecine ilişkin objektif veriler dahi paylaşılmadı.

‘TOPLU İŞTEN ÇIKARMA HAZIRLIĞI OLDUĞUNU GÖRDÜK’

Biz Türkiye’nin zaman geçtikçe daha da sert hale gelen enflasyon ortamı içinde bizi biraz olsun rahatlatacağını umduğumuz zam haberlerinin sürekli ertelenmesini sabırla beklerken, bir yandan giderek zorlaşan yaşam koşullarımıza adapte olmaya çalışıyor, bir yandan uzaktan çalışarak sürdürdüğümüz işimizin aniden hibrit modele geçirilmesiyle ofise çağrılıyorduk. Ani bir kararla bütün çalışanların artık haftanın belirli günleri ofise geleceği bildirilirken, çok sayıda şehir dışındaki çalışan için de İstanbul’a taşınmaları ya da istifa etmeleri dayatılıyordu. Çalışanlara ödenen maaşların enflasyon karşısında ezilmesi özellikle İstanbul gibi şehirlerde yaşamayı giderek imkansızlaştırırken, geçen yıllar içinde yaşamın görece daha az zor olduğu küçük şehirlerden onlarca çalışanı işe alan şirket yönetimi, onları İstanbul’da yaşamaya zorladığında, bunun aslında bir toplu işten çıkarma hazırlığı olduğunu görebiliyorduk. Neticede aldıkları maaşlarla İstanbul’un herhangi bir semtinde ev tutmasının dahi mümkün olmadığı iş arkadaşlarım için işlerinin sonlandırılması dışında bir seçenek bırakılmamıştı.

Sürekli bir belirsizliğe ve çalışma koşullarında her an meydana gelebilecek değişimlere uyum sağlamayı sürdürerek çalışmaya devam eden işçi, çocuk istismarı, pornografi, vahşice işlenen cinayetler, parçalanan bedenler ve başka birçok rahatsız edici unsurdan oluşan filtresiz içerikleri izlemek, hızlı ve doğru karar vermek zorundadır. Emeği düşük ücret ve nesnel olmaktan uzak değerlendirme süreçleriyle sömürülen çalışan, belli hedeflere ulaşamadığı gerekçesiyle ‘performans geliştirme süreci’ adında gerçeklikten uzak bir sistem ile işten çıkartılabileceği tehdidi altında baskılanır. Sürekli takip ve tehdit baskısı altında daha verimli olmaya zorlanan çalışan için istifa kolay bir seçenek değildir.

Türkiye’yi bir ucuz iş gücü alanı olarak gören Conectys, işçinin zekadan ve duygudan yoksun bir makine gibi algılandığı bu ortam karşısında istifa etmesinin neden kolay olmadığını elbette bilmektedir. İşçinin emeğini ve kaygılarını sömürmeye devam ederken onun yaşamsal ihtiyaçlarını da sermayeye adar. Beş farklı vardiyada çalışmaya devam eden Conectys işçilerinin programları aniden ve bazen habersizce değiştirilebilir. İşçinin boş zamanı için bir hobisine zaman ayırmak istemesi, ailesiyle bulunmak istemesi, sosyal hayatın parçası olmak istemesi önemli değildir. Çünkü işçinin çalışmak için yaşaması beklenir. İş sürmelidir, geri kalan her şey feda edilebilir.

‘DAYATMAYI KABUL ETMİYORUZ’

Biz Conectys işçileri ‘kabullen ya da istifa et’ dayatmasını kabul etmiyoruz. Bizi değersizleştiren, kendimizi sosyal ve ait hissetmemizi önemsemeyen, emeğimizle zenginleşirken bizim giderek fakirleşmemize göz yuman şirketlere karşı gücümüzün, çokluğumuzdan ve birliğimizden geldiğini biliyoruz. Sömürülmeyi, yok sayılmayı, susturulmayı, korkutulmayı kabul etmiyoruz.

Gelin arkadaşlarım, Sosyal-İş’te büyüyen sesimize katılın. Buradayız, birlikteyiz, güçlüyüz!

‘BU BİR SINIF MÜCADELESİDİR’

Acar’ın ardından da bir diğer eski Conectys çalışanı Serencan Sancaklı konuştu. Sancaklı, şunları söyledi:

Bugün burada Conectys isimli firmadan sendika üyesi olduğum ve iş arkadaşlarımı sendikaya davet ettiğim için kovulmuş olan bir işçi olarak bulunuyorum. Ben işten kovuldum ancak orada işçiler her geçen gün ağırlaşan şartlarla çalışmaya devam ediyor. Bu bir sınıf mücadelesidir ve kovsanız da, baskılasanız da, susturmaya çalışsanız da biz bu gerçekleri her gün daha yüksek sesle haykırmaya devam edeceğiz.

Şu anda Conectys’te Sosyal-İş Sendikası üyesi olan birçok işçi bulunuyor ve sayımız her geçen gün artıyor. Ancak işçilerin çoğu kovulma ve baskıya uğrama korkusuyla sendikaya üye olamıyor, tek başına sesini çıkarmaya çalıştığında ise mobbinge maruz kalıyor. Anayasal bir hak olan işçilerin sendikaya üye olma ve sendikal faaliyet yürütme hakları Conectys tarafından caydırılarak ve işten kovulma endişesi yaratılarak engelleniyor. Dünyanın en büyük sosyal medya şirketlerinden birinin moderasyon işini yapan ve birçok ülkede ofisi olan Conectys, Türkiye’yi ucuz işçilik için kullanıyor ve yeni işçi bulmanın kolaylığından dolayı çalışma koşullarını iyileştirmek yerine hakkını isteyene kapıyı göstermeyi yeğliyor.

Pandemi öncesi biraz daha hayatta kalmaya yeterli şartlarda çalıştırılan işçiler, pandemi süreci ve sonrasında değil hayatta kalmaya, kira dahi ödemeye yetmeyecek maaşlarla çalıştırılmaya başlandı. Pandemiden önce asgari ücretten %50 oranında fazla maaş alan işçiler pandemide artan işsizlik fırsat bilinerek asgari maaşla işe alınmaya başladılar. Bizler pandemide canımızla, sağlığımızla meşgulken Conectys yönetimi cebimizdeki üç kuruşa göz dikmiş zenginliklerine zenginlik katıp bizleri her gün daha çok sömürmek, daha çok fakirleştirmekle meşguldü.

Her yılbaşı Conectys’te zamlarla ilgili tartışmalar çıkar. Yine böyle bir tartışma döneminde şirketin Ceo’su işçilere mail ile toplu olarak verdiği bir cevapta Türkiye’deki ekonomik zorlukların kendilerini ilgilendirmediğini açıkça söylemiştir. Türkiye’de sadece 5 yıllık bir yatırımcı olan Conectys, buradaki ekonomik krizi fırsata çevirirken Türkiye’deki koşullarla eminiz ki çok ilgiliydi. Ancak mesele hiperenflasyonla pahalılaşan yaşamla mücadele eden işçiye zam yapmaya gelince Türkiye’deki koşullar patronların ilgi alanı olmaktan çıkıverdi. 

‘İŞÇİLERİN HAYATI YÖNETİCİLERİN KEYFİNE BIRAKILDI’

Conectys’teki işçilerin yaşadıkları haksızlık sürekli değeri düşen maaşlarla sınırlı da kalmadı. Motivasyonu kırılmış, yıpratılmış, haksızlığa uğradığını fark etmiş işçileri işten çıkartıp yerine henüz Conectys’te olan bitenin farkında olmayan yeni işçiler alabilmek ve buna hukuki bir zemin yaratabilmek için Performans Gelişim Süreci adında bir süreç uydurdular. Bu sürece alınan işçilere onların performanslarının yükseltilmesi hedeflendiği yalanı atılıp, işçilerin kalite değerleri bilerek düşürülerek işten tazminatsız çıkarılmaları hedeflendi. Bununla da kalınmadı, zaten sözleşmede asla yer almayan, ölçümleri ise tamamen haksız ve subjektif şekilde yapılan kalitenin hedefi en ufak hatada başarısız gözükecekleri kadar yukarıya çekildi. Bütün bunlara rağmen kalite hedefini tutturan işçileri işten çıkarabilmek için farklı hukuki dayanaklar arandı. Yapılan toplantılarda hangi işçi işten çıkarılsın diye oylamalar yapıldı. İşçilerin hayatı, yöneticilerin keyfine ve vicdanına bırakıldı. 

‘KARŞINIZA ARTARAK ÇIKMAYA DEVAM EDECEĞİZ’

Bizler biliyoruz ki patronların gözünde yaşamı, geleceği, hayalleri, uğraşları olan insanlar değiliz. Bizler onların gözünde iş gücünü temsil eden birer rakamdan ibaretiz. O patronlar istiyor ki biz aç da kalsak sadece çalışalım, patronlar için çalışalım, onlar rahat yaşayan bir azınlık olsunlar. Bizim yerimize yenisini bulmak kolay. Çünkü Türkiye’de işçiden bol bir şey yok. Evet, haklısınız. Türkiye’de işçiden bol bir şey yok. Bizler de gücümüzü bu çokluğumuzdan alıyoruz. Örgütleniyoruz. Örgütlenmeye devam edeceğiz. Bizleri tek tek işten kovabilirsiniz. Ama hepimizi kovamazsınız. O yüzden karşınıza artarak çıkmaya devam edeceğiz. Conectys’teki her bir işçi haklarını alana dek durmayacağız. Bu bizim ekmek kavgamız, bizim yaşam kavgamız. 

Conectys’te her gün kovulma tehlikesiyle çalışmaya devam eden tüm işçi arkadaşlarım. Yalnız değiliz. Hep birlikte mücadele edeceğiz. Hep birlikte kazanacağız. Yaşasın Conectys işçilerinin ve tüm işçi sınıfının mücadelesi!